dnia 05.04.2012 r.
Czeska Republika
D y r e k t o r
Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych
Pan Krzysztof Saczka
ul. Sienkiewicza 77
33-300 NOWY SACZ
Powołując się
na wyrok Trybunału Konstytucyjnego sygn. akt K-5/11 z dnia 28.02.2012 r. (Dz.
U. z 2012 r., poz. 251), na podstawie art. 145a kpa wnoszę o ponowne przeliczenie mojego świadczenia emerytalnego
zgodnie z przepisami podanymi przeze mnie poniżej oraz we wcześniejszej korespondencji
adresowanej do ZUS-u, m.in. do WRUM I – B. Rębilas z dnia: 23.07.2010 r.,
04.05.2011 r., 29.07.2011 r. oraz z dnia 23.03.2011 r. – dyrektor S.
Januszewicz, tj. z okresu faktycznego opłacania przeze mnie składek w Polsce na
zabezpieczenie mojej starości (okres
składkowy w Polsce w pełnych kalendarzowych latach: 1969 – 1985).
U Z A S A D N I E N I E
Moje
świadczenie emerytalne decyzją z dnia 13.07.2009 r., znak: E 02243274/05
zostało przeliczone z „urzędu” na podstawie tych samych dokumentów, które posłużyły
do przyznania i obliczenia mojej emerytury prawomocną decyzją z dnia 24.08.2006
r.
Dodatkowo
decyzją z dnia 13.07.2009 r. moja emerytura została obliczona z 20-lecia mojej
pracy i pobytu w Czeskiej Republice bez
udokumentowania ustaleń faktycznych, przyjętych do zmiany prawomocnej decyzji z
dnia 24.08.2006 r. Ponieważ moje polskie świadczenie obliczono z okresu
składkowego i nieskładkowego w Czeskiej Republice wskaźnik wysokości podstawy
wymiaru wyniósł tylko 1,55 %, w związku z czym przyznano mi świadczenie
socjalne, co jest w kolizji m.in. z orzeczeniem ETS nr 139/82 oraz z art. 87
ust. 1 ustawy o emeryturach z FUS z dnia 01.03.2004 r., zgodnie z którymi to
przepisami świadczenie socjalne przyznaje się osobie mieszkającej w Polsce a
nie za granicą.
Dalszymi sprzecznościami z
prawem w decyzji z dnia 13.07.2009 r. są:
1. wskaźnik wysokości podstawy
wymiaru wyliczono tylko z 2 miesięcy i 17 dni 1986 r. (przy zaliczeniu przez
ZUS 17 pełnych kalendarzowych lat składkowych w Polsce), czyli z roku,
który nie jest rokiem kalendarzowym, a w dodatku należącym do 20-lecia mojego pobytu w
Czeskiej Republice, i 7 lat składkowych i nieskładkowych w Czeskiej Republice,
co jest niezgodne:
a) z przepisem art. 17
ust. 2 znowelizowanej ustawy z dnia 01.03.2004 r., który brzmi: „Nie ustala się
podstawy wymiaru świadczenia, jeżeli ubezpieczony nie pozostawał w
ubezpieczeniu co najmniej 1 rok kalendarzowy”,
b) z przepisem art. 18 ust. 2
znowelizowanej ustawy z dnia 01.03.2004 r. o emeryturach z FUS, który ma
brzmienie: „Jeżeli okres kolejnych 10
lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje również
ubezpieczenie za granicą, podstawę wymiaru emerytury lub renty ustala się z
okresu faktycznego pozostawania w ubezpieczeniu społecznym w Polsce”.
c) z art. 48(11) ust. 1 rozporządzenia 1408/71 EWG: „Nie naruszając art.
46 ust. 2, instytucja państwa członkowskiego nie jest zobowiązana do
przyznawania świadczeń z tytułu okresów ukończonych z uwzględnieniem
stosowanego przez nią ustawodawstwa, które podlegają uwzględnieniu w momecie
realizacji ryzyka, jeżeli – długość tych okresów jest krótsza niż jeden rok”,
d) z art. 14.3. umowy między Republiką Czechosłowacką i Republiką Polską
z dnia 05.04.1948 r. „Poprzednich postanowień o dzieleniu świadczeń nie stosuje się, jeżeli w jednym z obu państw nie
uzyskano co najmniej 12 policzalnych miesięcy składkowych (52 tygodni
składkowych), w tym przypadku nie istnieje prawo do świadczeń z instytucji
ubezpieczeniowej tego państwa”,
e) ustaleniami Rady, zgodnie z
którymi podstawę wymiaru świadczenia oblicza się wyłącznie na podstawie
okresów ubezpieczenia spełnionych z uwzględnieniem ustawodawstwa danego państwa
członkowskiego,
f) z art. 12(9)(11) ust. 1 rozporządzenia 1408/71 EWG, zgodnie z którym
nie można przyznać ani zachować prawa do kilku świadczeń tego samego rodzaju za
ten sam okres ubezpieczenia obowiązkowego,
2. wynagrodzenie tylko z 2 miesięcy i 17
dni 1986 r. podzielono przez roczne przeciętne wynagrodzenie za ten rok w
Polsce, co jest niezgodne z art.15 ust.
4(1)(2) ustawy o emeryturach z FUS z dnia 17.12.1998 r.,
3. przyznanie świadczenia socjalnego
(minimalnej emerytury) po zaliczeniu przez ZUS 32 pełnych kalendarzowych
lat ubezpieczenia społecznego, co jest niezgodne:
a) z art. 14 ust. 2 umowy
między RP i CSSR z dnia 05.04.1948 r. o zabezpieczeniu socjalnym: „... Przepisy
o minimalnej wysokości świadczenia nie mają zastosowania do świadczeń częściowych
na podstawie niniejszej umowy”,
b) z art. 4(1) rozporządzenia
1408/71 EWG, w którym świadczenie socjalne nie jest ujęte jako jedno z ryzyk
zabezpieczenia społecznego,
c) z art. 46b(11) ust. 3
rozporządzenia 1408/71 EWG: „Przepisów dot. zmniejszenia, zawieszenia lub
zniesienia przewidzianych w ustawodawstwie państwa członkowskiego nie stosuje
się do świadczeń obliczonych zgodnie z art. 46 ust. 2 (zasada pro rata temporis)”,
d) z art. 87 ust. 1
znowelizowanej ustawy o emeryturach z FUS z dnia 01.03.2004 r., zgodnie z
którym minimalna emerytura przysługuje kobiecie, która ukończyła 60 lat i
posiada minimalny staż ubezpieczeniowy 20 lat,
e) z wypowiedzią
Jolanty Krasoń – naczelnik wydziału realizacji umów międzynarodowych w oddziale
ZUS w Szczecinie – „emeryturę minimalną przyznaje się osobie mieszkającej w
Polsce”,
5. świadczenie
socjalne, które nie należy się osobie mieszkającej za granicą podzielono
proporcjonalnie,
6. przeliczenie świadczenia z „urzędu” i
to na podstawie tych samych dokumentów, które posłużyły do jego przyznania, co
jest niezgodne nie tylko z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28.02.2012
r., ale i z wcześniejszymi wyrokami:
a) z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia
30.01.2008 r. (sygn. I UK 195/07): „ZUS
nie może zmienić prawomocnej decyzji ustalającej prawo do emerytury, jeśli w
sprawie nie pojawią się nowe dokumenty lub nie ujawniono nowych, wcześniej
nieuwzględnionych, okoliczności”,
b) z wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia
16.02.2007 r. (sygn. III Aua 1233/05): „ZUS nie może pozbawić zainteresowanego
emerytury lub obniżyć jej wysokość na podstawie tych samych dokumentów, które
posłużyły mu wcześniej do przyznania świadczenia”,
7. w
związku z powyższymi punktami świadczenie
moje uległo radykalnemu obniżeniu, co jest niezgodne z art. 109 ust. 2
znowelizowanej ustawy o emeryturach z FUS z dnia 01.03.2004 r.: „Jeżeli w
wyniku ponownego ustalenia emerytura jest niższa, świadczenie przysługuje w
dotychczasowej wysokości”,
8. sfałszowanie stanu faktycznego przez
urzędników organu rentowego,
9. poświadczanie nieprawdy w treści
decyzji i załączniku do niej,
10. powoływanie się urzędników organu
rentowego na przepisy nie mające ze mną nic wspólnego,
11. poświadczanie nieprawdy odnośnie
wiarygodności dokumentów znajdujących się w moich aktach,
12. w
decyzji odwołano się na akty prawne bez przytoczenia konkretnych przepisów.
W oparciu o powyższe wnoszę
jak na wstępie.
Z poważaniem
