Z wielkim współczuciem wszystkim okradzionym przez ZUS i poszkodowanym
przez polskie sądownictwo. Z własnego doświadczenia wiem, że jest to powolne
wykańczanie człowieka.

poniedziałek, 1 października 2012

Stanisław Januszewicz - 23.03.2011 r. (5)


----- Original Message -----
From: <cz>
Sent: Wednesday, March 23, 2011 5:30 PM
Subject: E 02243274/05

 


D y r e k t o r
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
Pan Stanisław Januszewicz

ul. Sienkiewicza 77
33-300   NOWY SACZ


Panie Dyrektorze!

W 1986 r. wyjechałam z kraju z nabytym prawem do emerytury zagwarantowanym dwustronną umową o zabezpieczeniu społecznym pomiędzy Rep. Polską i Czechosłowacką z dnia 05.04.1948 r. W tym też roku kontynuowałam zatrudnienie w b. Czechosłowacji.

W 2006 r. ZUS, po spełnieniu z mojej strony wszystkich wymaganych warunków, przyznał mi wcześniejszą emeryturę, zaliczając mi niecałych 18 lat ubezpieczenia w Polsce oraz 14 lat i 190 dni ubezpieczenia w Czechach.

W 2009 r. ZUS zmienił decyzję przyznającą emeryturę na decyzję z dnia 13.07.2009 r., obliczając wskaźnik podstawy wymiaru z 2 m-cy i 17 dni z 1986 r., porównując te 2 m-ce i 17 dni do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia i dzieląc przez 8, tj. niepełny 1986 r. + 7 lat składkowych i nieskładkowych w Czeskiej Rep., w następstwie czego przyznał mi minimalną emeryturę, którą dodatkowo podzielił proporcjonalnie.

W skrócie: z jednego składkowego i nieskładkowego okresu w Czeskiej Rep. mam obliczone dwie emerytury: czeską – prawidłowo, polską – niezgodnie z przepisami, i dwa razy podzieloną proporcjonalnie.

W piśmie z dnia 23.07.2010 r. (w załączeniu) adresowanym do naczelnik WRUM I – B. Rębilas dokładnie, rok po roku, opisałam niezgodności z przepisami wyliczenia mojej emerytury, wnioskując o ponowne przeliczenie mojego świadczenia. Odpowiedzi na to pismo do chwili obecnej nie otrzymałam.

Emerytura moja powinna być wyliczona z lat 1976 – 1985, a nie z 2 m-cy i 17 dni, oraz zgodnie z przepisami, na które powołałam się w piśmie z dnia 23.07.2010 r. i dodatkowo z wyrokiem Trybunału z dnia 03.03.2011 r. w sprawie nr C-440/09 (w załączeniu), który porusza też kwestie dot. mojego problemu, a mianowicie:

1. Ramy prawne – uregulowania Unii – punkty: 3, 4, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 38 dot. art. 39 ust. 3 WE.

W załączeniu przesyłam kopię odpowiedzi na pytanie nr 449, udzieloną przez specjalistów ds. zabezp. społ. z portalu „ZUS Wałbrzych”, dot. identycznego przypadku jak mój, jako dowód błędnej interpretacji art. 18 ust. 3 ustawy o emeryturach z FUS z dnia 17.12.1998 r. przez naczelnik WRUM I – B. Rębilas w piśmie z dnia 03.08.2009 r., cyt. „W Pani przypadku nie może mieć zastosowanie art. 18 ust. 3 ustawy, czyli ustalenie podstawy wymiaru z lat poprzedzających przystąpienie po raz pierwszy do ubezpieczenia za granicą, gdyż w 1986 r. pozostawała Pani przez 3 miesiące w ubezpieczeniu w Polsce”

W odpowiedzi na pytanie nr 449, zgodnie z treścią art. 18 ust. 3 ustawy, zaznaczono, że przy ustalaniu podstawy wymiaru pominięciu podlegają pełne lata kalendarzowe ubezpieczenia za granicą, w tym również pełny rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony po raz pierwszy przystąpił do ubezpieczenia za granicą.

W związku z powyższym zwracam się do Pana z prośbą o zajęcie stanowiska w mojej sprawie a w oparciu o ustawę z dnia 17.12.1998 r. ponownie wnoszę o przeliczenie swojego świadczenia emerytalnego, ponieważ ZUS obliczył emeryturę niezgodnie, nie tylko z prawem krajowym, ale i unijnym oraz umową z dnia 05.04.1948 r., które są stosowane bezpośrednio i mają pierwszeństwo nad ustawą.

Swoje stanowisko na moje pismo proszę mi udzielić osobiście.


W załączeniu:
1. Kopia mojego pisma  z dnia 23.07.2010 r.
2. Wyrok Trybunału z dnia 03.03.2011 r.
3. Kopia odpowiedzi na pytanie nr 449


Czeska Republika


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Translate