Arogancka głuchota na argumenty pokrzywdzonego (9)

                                                                                                               dnia 15.05.2012 r.

Czeska Republika

                                                                                     D y r e k t o r

                                                                                     Zakładu Ubezpieczeń

                                                                                     Społecznych

                                                                                     Pan Krzysztof Saczka 

                                                                                     ul. Sienkiewicza 77

                                                                                     33-300   NOWY SACZ

     W odpowiedzi na Pana pismo z dnia 17.04.2012 r., znak: 220050/6120/224327/RUM (tzw. decyzja) po raz kolejny wnoszę o przeliczenie mojego świadczenia emerytalnego zgodnie z przepisami i treścią mojego pisma z dnia 05.04.2012 r., które mi Pan wrócił powyższym pismem. 

     Ponadto informuję:

    

    1. ZUS, wydając decyzję z dnia 13.07.2009 r., nie przedstawił mi odmiennych okoliczności faktycznych istniejących przed wydaniem prawomocnej decyzji z dnia 24.08.2006 r., które by miały wpływ na moje prawo do świadczenia emerytalnego i jego wysokość. Ponadto decyzja z dnia 24.08.2006 r. nie była przez ZUS uchylona w postępowaniu sądowym, czym ZUS naruszył art. 1 Protokółu nr 1 do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, pozbawiając mnie samowolnie mojego „mienia” w postaci emerytury a skutki swojego wadliwego działania przerzucił na mnie (wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 15.09.2009 r. nr 10373/051),  

     2. ZUS nie udowodnił, że wyrok sądowy, który organ rentowy ma w swoim posiadaniu, a na który się powołuje, jest dokumentem, mającym moc prawną, 

     3. W przypadku, gdy wyrok sądowy ma moc prawną: „Organ rentowy, bez względu na istnienie negatywnego orzeczenia sądu, może w razie zmiany okoliczności orzec ponownie i świadczenie przyznać, ewentualnie odmówić, jeśli okazałoby się, że jest ono mniej korzystne dla uprawnionego niż przyznane poprzednio. Wyrok sądu ubezpieczeń społecznych korzysta z powagi rzeczy osądzonej jedynie wówczas, gdy sąd przyznał nim świadczenie. Na zasadzie zachowania praw nabytych nie można go odebrać” – uzasadnienie Beaty Gudowskiej, sędzi SN. W moim przypadku nową okolicznością do naprawienia krzywdy wyrządzonej mnie przez urzędników ZUS-u jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28.02.2012 r., sygn. akt K-5/11 oraz fakt, że prawomocną decyzję z dnia 24.08.2006 r. zmieniono decyzją z dnia 13.07.2009 r. na podstawie tych samych dowodów, które posłużyły do przyznania świadczenia, 

 

     4. „W odniesieniu do stosunków ubezpieczenia społecznego powaga rzeczy osądzonej ma walor szczególny, który ogranicza w istocie jej praktyczne znaczenie. Zasadą rządzącą tymi stosunkami jest możliwość wzruszenia ustaleń stanowiących podstawę prawomocności orzeczeń sądowych poprzez wydanie nowej decyzji przez organ rentowy” - Wyrok SN z 08.07.2005 r., I UK 11/05, Wyrok SN z 16.09.2009 r., I UK 121/09, Wyrok SN z 02.12.2010 r., I UK 180/09, Wyrok SA w Warszawie z 30.10.2008 r., III Aua 729/08,

     5. „Sąd Najwyższy, w składzie 7 sędziów, podjął uchwałę, że odmienna ocena dowodów dołączonych do wniosku o emeryturę, przeprowadzona przez organ rentowy po uprawomocnieniu się decyzji przyznającej świadczenie, nie jest okolicznością uzasadniającą wszczęcie z urzędu postępowania o ponowne ustalenie prawa do świadczenia na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach z FUS (uchwała z dnia 05.06.2003 r., sygn. akt III UZP 5/03, OSNP z 2003 r., nr 18, poz. 442). W uchwale tej Sąd Najwyższy podkreślił, że w literaturze i orzecznictwie (uzasadnienie uchwały całej Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społ. z dnia 20.12.2000 r., sygn. akt III ZP 29/00, OSNP z 2001 r., nr 12., poz. 418) nie nasuwa wątpliwości, iż prawo do świadczenia z ubezpieczenia społecznego powstaje ex lege z momentem spełnienia warunków, z którymi przepisy prawa wiążą jego powstanie. Decyzje organów rentowych mają natomiast jedynie charakter deklaratywny – potwierdzający powstanie warunków koniecznych do nabycia prawa do świadczenia. Z tego wynika, że prawo do świadczeń powstaje i istnieje niezależnie od decyzji organu rentowego. Z kolei, podstawę ponownego ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości może stanowić również okoliczność, że decyzja wydana została w wyniku uchybień organu rentowego. Trybunał Konstytucyjny jeszcze przed wejściem w życie Konstytucji z 1997 r. wyrażał stanowisko, że zasadą ochrony praw nabytych, jedną z zasad szczegółowych zasady zaufania do państwa i stanowionego prawa, objęte są nie tylko prawa nabyte in abstracto  zgodnie z ustawą przed zgłoszeniem wniosku o ich przyznanie, ale także prawa nabyte w drodze skonkretyzowanej decyzji (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11.02.1992 r. w sprawie o sygn. K 14/91). Sąd Najwyższy wskazał również, że nie ma uzasadnienia pogląd, iż „możliwa jest, z powołaniem się na art. 114 ustawy, zmiana decyzji organu rentowego przyznającej prawo do świadczenia jedynie dlatego, że obecnie inaczej ocenia się materiał dowodowy zebrany w poprzednim postępowaniu” -  pismo z-cy Prokuratora Generalnego, R. Hernanda, z dnia 26.07.2011 r. ,

     6. „Z orzecznictwa sądów administracyjnych dotyczącego postępowania administracyjnego wynika brak możliwości wznowienia postępowania tylko na podstawie zmienionej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów” – z pisma Rzecznika Praw Obywatelskich Ireny Lipowicz.

     7. „ZUS ma obowiązek uwzględnić wyrok Trybunału Konstytucyjnego, wydając ponownie decyzję” – mówi Bartłomiej Raczkowski, adwokat z kancelarii Raczkowski i Wspólnicy.    

     W związku z powyższym w załączeniu przesyłam kopię mojego pisma z dnia 05.04.2012 r. i wnoszę jak na wstępie.

 

 Czeska Republika 

 

W załączeniu:

1. Kopia pisma z dnia 05.04.2012 r.