-----
Original Message -----
Sent:
Wednesday, May 04, 2011 12:05 PM
Subject: E
02243274/05
Naczelnik
Wydziału Realizacji
Umów Międzynarodowych I
mgr B. Rębilas
ul. Węgierska 11
33-300 NOWY SACZ
Jestem obywatelką Unii Europejskiej. Pracowałam i składki emerytalne opłacałam
w dwóch państwach członkowskich, tj. w Polsce w okresie od 29.05.1968 r. do
17.03.1986 r. i w Czeskiej Republice w okresie:
1. od 28.04.1986 r. do 30.06.1995 r.
2. od 03.07.1995 r. do 31.12.1996 r.
3. od 01.10.1998 r. do 14.05.2009 r. byłam zarejestrowana w Urzędzie Zatrudnienia w Czeskiej Republice.
Dokumentacja potwierdzająca powyższe znajduje się w aktach ZUS-u, co też zostało potwierdzone przyznaniem mi emerytury w 2006 r.
W związku z powyższym dotyczą mnie unijne przepisy koordynuujące systemy zabezpieczenia społecznego, szczególnie rozporządzenie nr 1408/71 EWG obowiązujące w 2006 r., tj roku przyznania mi polskiej emerytury (zastępujące od 2004 r. umowę o zabezpieczeniu społecznym pomiędzy Republiką Polską i Republiką Czechosłowacką z dnia 05.04.1948 r.), gwarantujące mi nabyte prawa i korzyści, wynikające z ww. umowy. Rozporządzenie nr 1408/71 zobowiązuje, w celu nabycia, zachowania lub odzyskania prawa do świadczeń, sumowanie, w razie potrzeby, wszystkich okresów uwzględnianych przez różne krajowe ustawodawstwa, które są traktowane jak okresy spełnione zgodnie z ustawodawstwem państwa przyznającego świadczenie (art. 45/11//14/ rozporządzenia nr 1408/71). Zgodnie z tym rozporządzeniem okresy zatrudnienia sumuje się nie tylko w celu spełnienia warunku minimalnego okresu opłacania składek emerytalnych, ale i w celu obliczenia tego świadczenia, czego ZUS nie uczynił, wydając decyzję z dnia 13.07.2009 r., łamiąc przepis art. 46b(11) rozp. nr 1408/71, który nakazuje wysokość świadczenia ustalić jedynie na podstawie okresów ubezpieczenia spełnionych zgodnie z ustawodawstwem państwa właściwego, przy tym art. 54 ust. 1 rozporządzenia nr 883/2004 Rady zakazuje w świetle zasady proporcjonalności obliczania tego samego świadczenia dwa razy z jednego okresu składkowego i nieskładkowego, co ZUS uczynił w moim przypadku.
Zgodnie z tymi rozporządzeniami, które są nadrzędne i mają pierwszeństwo nad przepisami krajowymi, moja starcza polska emerytura ma być wyliczona z lat faktycznie przepracowanych w Polsce (jak podałam wyżej), czyli spełnionymi zgodnie z polskimi przepisami. Zgodnie z obowiązującymi obecnie w Polsce przepisami emerytura ma być wyliczona z 10 lat kalendarzowych, tj. w moim przypadku z lat 1976 – 1985.
W świetle prawa decyzja z dnia 13.07.2009 r. jest aktem rażąco wadliwym, ponieważ w sposób istotny narusza przepisy prawa materialnego, który narusza konstytucyjne zasady porządku prawnego (np. zasadę równości obywateli wobec prawa, lekceważy nadrzędność unijnych aktów prawnych), który opiera się na niewłaściwie ustalonym stanie faktycznym i błędnej wykładni przepisów, w związku z czym nie istnieje. Zgodnie z art. 58 § 1 k.c. czynność prawna sprzeczna z ustawą (konstytucją) albo mająca na celu obejście ustawy (konstytucji) jest nieważna, nieważna jest też czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego – art. 58 § 2 k.c. Do tych dwóch artykułów nawiązuje art. 5 k.c. „Nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społecznym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie nie jest uważane za wykonywanie prawa“. Powyższe ma miejsce w moim przypadku. W dodatku już 22 miesiące jestem pozbawiana środków do życia na podstawie nieważnej decyzji.
W mojej sprawie organ rentowy w sposób oczywisty dopuścił się dyskryminacji, niesprawiedliwego i sprzecznego, jak z prawem unijnym, tak i polskim, potraktowania mnie.
W związku z powyższym po raz kolejny żądam o przeliczenie mojego świadczenia z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia nr 1408/71 EWG, orzeczeń ETS i pozostałych, na które powołuję się w piśmie z dnia 23.07.2009 r. (w piśmie tym podałam dowody – przepisy, które mają wpływ na wysokość mojego świadczenia), na które do chwili obecnej nie otrzymałam odpowiedzi. Nie otrzymałam też odpowiedzi na pytania zawarte w piśmie z dnia 13.03.2011 r. adresowanym do T. Szablińskiego z Departamentu Rent Zagranicznych w Warszawie, kserokopii potwierdzenia ze strony czeskiej, że w 2006 r. osiągnęłam wynagrodzenie w Czechach oraz kserokopii dokumentu potwierdzającego, że lata 1995 i 1998 są pełnymi latami mojego zatrudnienia i że lata 2004 – 2005 są w ogóle latami ubezpieczenia społecznego w Czeskiej Rep., na które organ rentowy powołuje się w swoich pismach.
Jeszcze raz dołączam kopię pytania nr 449, na które odpowiedzi udzielili eksperci wałbrzyskiego ZUS-u, a w którym podkreślają, że przy ustalaniu podstawy wymiaru pominięciu podlegają pełne lata kalendarzowe ubezpieczenia za granicą, w tym również pełny rok kalendarzowy, w którym zainteresowany po raz pierwszy przystąpił do ubezpieczenia za granicą. Odpowiedź na to pytanie ewidentnie różni się od, jak Pani podkreśla w swoich pismach, bardzo szczegółowego opisu zawartego w piśmie Pani z dnia 03.08.2009 r.
W załączeniu:
1. Kopia odpowiedzi na pytanie nr 449
Do wiadomości:
1. Departament Rent Zagranicznych
Naczelnik Wydziału – T. Szabliński
ul. Senatorska 10
00-082 W A R S Z A W A
(z wnioskiem o zajęcie konkretnego stanowiska z racji nadzoru nad realizacją unijnych
przepisów przez podrzędne Centrali organy)
2. Dyrektor ZUS
Pan Stanisław Januszewicz
ul. Sienkiewicza 77
33-300 NOWY SACZ
Czeska Republika
1. od 28.04.1986 r. do 30.06.1995 r.
2. od 03.07.1995 r. do 31.12.1996 r.
3. od 01.10.1998 r. do 14.05.2009 r. byłam zarejestrowana w Urzędzie Zatrudnienia w Czeskiej Republice.
Dokumentacja potwierdzająca powyższe znajduje się w aktach ZUS-u, co też zostało potwierdzone przyznaniem mi emerytury w 2006 r.
W związku z powyższym dotyczą mnie unijne przepisy koordynuujące systemy zabezpieczenia społecznego, szczególnie rozporządzenie nr 1408/71 EWG obowiązujące w 2006 r., tj roku przyznania mi polskiej emerytury (zastępujące od 2004 r. umowę o zabezpieczeniu społecznym pomiędzy Republiką Polską i Republiką Czechosłowacką z dnia 05.04.1948 r.), gwarantujące mi nabyte prawa i korzyści, wynikające z ww. umowy. Rozporządzenie nr 1408/71 zobowiązuje, w celu nabycia, zachowania lub odzyskania prawa do świadczeń, sumowanie, w razie potrzeby, wszystkich okresów uwzględnianych przez różne krajowe ustawodawstwa, które są traktowane jak okresy spełnione zgodnie z ustawodawstwem państwa przyznającego świadczenie (art. 45/11//14/ rozporządzenia nr 1408/71). Zgodnie z tym rozporządzeniem okresy zatrudnienia sumuje się nie tylko w celu spełnienia warunku minimalnego okresu opłacania składek emerytalnych, ale i w celu obliczenia tego świadczenia, czego ZUS nie uczynił, wydając decyzję z dnia 13.07.2009 r., łamiąc przepis art. 46b(11) rozp. nr 1408/71, który nakazuje wysokość świadczenia ustalić jedynie na podstawie okresów ubezpieczenia spełnionych zgodnie z ustawodawstwem państwa właściwego, przy tym art. 54 ust. 1 rozporządzenia nr 883/2004 Rady zakazuje w świetle zasady proporcjonalności obliczania tego samego świadczenia dwa razy z jednego okresu składkowego i nieskładkowego, co ZUS uczynił w moim przypadku.
Zgodnie z tymi rozporządzeniami, które są nadrzędne i mają pierwszeństwo nad przepisami krajowymi, moja starcza polska emerytura ma być wyliczona z lat faktycznie przepracowanych w Polsce (jak podałam wyżej), czyli spełnionymi zgodnie z polskimi przepisami. Zgodnie z obowiązującymi obecnie w Polsce przepisami emerytura ma być wyliczona z 10 lat kalendarzowych, tj. w moim przypadku z lat 1976 – 1985.
W świetle prawa decyzja z dnia 13.07.2009 r. jest aktem rażąco wadliwym, ponieważ w sposób istotny narusza przepisy prawa materialnego, który narusza konstytucyjne zasady porządku prawnego (np. zasadę równości obywateli wobec prawa, lekceważy nadrzędność unijnych aktów prawnych), który opiera się na niewłaściwie ustalonym stanie faktycznym i błędnej wykładni przepisów, w związku z czym nie istnieje. Zgodnie z art. 58 § 1 k.c. czynność prawna sprzeczna z ustawą (konstytucją) albo mająca na celu obejście ustawy (konstytucji) jest nieważna, nieważna jest też czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego – art. 58 § 2 k.c. Do tych dwóch artykułów nawiązuje art. 5 k.c. „Nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społecznym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie nie jest uważane za wykonywanie prawa“. Powyższe ma miejsce w moim przypadku. W dodatku już 22 miesiące jestem pozbawiana środków do życia na podstawie nieważnej decyzji.
W mojej sprawie organ rentowy w sposób oczywisty dopuścił się dyskryminacji, niesprawiedliwego i sprzecznego, jak z prawem unijnym, tak i polskim, potraktowania mnie.
W związku z powyższym po raz kolejny żądam o przeliczenie mojego świadczenia z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia nr 1408/71 EWG, orzeczeń ETS i pozostałych, na które powołuję się w piśmie z dnia 23.07.2009 r. (w piśmie tym podałam dowody – przepisy, które mają wpływ na wysokość mojego świadczenia), na które do chwili obecnej nie otrzymałam odpowiedzi. Nie otrzymałam też odpowiedzi na pytania zawarte w piśmie z dnia 13.03.2011 r. adresowanym do T. Szablińskiego z Departamentu Rent Zagranicznych w Warszawie, kserokopii potwierdzenia ze strony czeskiej, że w 2006 r. osiągnęłam wynagrodzenie w Czechach oraz kserokopii dokumentu potwierdzającego, że lata 1995 i 1998 są pełnymi latami mojego zatrudnienia i że lata 2004 – 2005 są w ogóle latami ubezpieczenia społecznego w Czeskiej Rep., na które organ rentowy powołuje się w swoich pismach.
Jeszcze raz dołączam kopię pytania nr 449, na które odpowiedzi udzielili eksperci wałbrzyskiego ZUS-u, a w którym podkreślają, że przy ustalaniu podstawy wymiaru pominięciu podlegają pełne lata kalendarzowe ubezpieczenia za granicą, w tym również pełny rok kalendarzowy, w którym zainteresowany po raz pierwszy przystąpił do ubezpieczenia za granicą. Odpowiedź na to pytanie ewidentnie różni się od, jak Pani podkreśla w swoich pismach, bardzo szczegółowego opisu zawartego w piśmie Pani z dnia 03.08.2009 r.
W załączeniu:
1. Kopia odpowiedzi na pytanie nr 449
Do wiadomości:
1. Departament Rent Zagranicznych
Naczelnik Wydziału – T. Szabliński
ul. Senatorska 10
00-082 W A R S Z A W A
(z wnioskiem o zajęcie konkretnego stanowiska z racji nadzoru nad realizacją unijnych
przepisów przez podrzędne Centrali organy)
2. Dyrektor ZUS
Pan Stanisław Januszewicz
ul. Sienkiewicza 77
33-300 NOWY SACZ
Czeska Republika
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz